อะตอม 11 l ประสบการณ์บริหารมือเท้า
เข็มขัดและกางเกงนักเรียนของฮันบินถูกปลดออกไปอย่างรวดเร็วขณะปากเรายังเชื่อมกันอยู่ จีวอนไล้มือผ่านส่วนนั้นที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าเนื้อดีก่อนจะเปลี่ยนใจมาเล่นกับยอดอกสีสวย สะกิดไปตัวบางๆก็บิดไปชวนให้บดนิ้วลงไปแรงๆด้วยความหมั่นไส้ เขาจะไม่โง่ปล่อยให้โอกาสแบบนี้ลอยหายไปเหมือนครั้งนั้นอีกแน่
เด็กหนุ่มถอนริมฝีปากออกมา สบกับตากลมที่ปรือปรอยก่อนจะกระตุกเนกไทออกแล้วรูดแกะกระดุมเสื้อทีเดียวจนหมด ริมฝีปากฉ่ำจากจูบเมื่อครู่แตะกับเนื้อผิวขาวเนียนดูดเม้มสร้างรอยไปพร้อมกับมือที่ลูบบีบอยู่ตรงสะโพก ถ้าดูจากหน้าจีวอนคงรู้ได้ว่าห้ามไปตอนนี้ก็ไม่เป็นผล ฮันบินจึงแอ่นตัวรับสัมผัสอุ่นแล้วปล่อยให้อารมณ์ตัวเองไหลไปกับความรู้สึกที่อีกคนมอบให้
ศิลปะสีกุหลาบอมม่วงถูกละเลงไปทั่วแผ่นอกก่อนมือหนาจะปลดกางเกงตัวนอกลง ฮันบินถูกช้อนตัวให้ลอยหวือมานั่งแปะอยู่บนตักก่อนกลีบปากจะโดนบดเบียดลงมาอีกครั้ง กัปตันหนุ่มใช้มือทั้งสองข้างจับเอวอีกคนไว้พร้อมออกแรงให้มันขยับหมุนเป็นวงกลม
ช่วงล่างที่บดเบียดกันทำให้ลมหายใจของจีวอนร้อนขึ้นมาพร้อมจูบที่ดูเหมือนจะร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายแล้วแรงแขนของเขาก็ไม่ทันใจคุณประธานจนมันต้องเป็นฝ่ายขยับควงเอง เสื้อเชิ้ตเนื้อบางที่ร่นลงมาเผยให้เห็นไหล่เนียนชวนให้ฝังเขี้ยวลงไปนั่นเหมือนเป็นการยั่วโดยไม่รู้ตัว มือขาวสอดเข้ามาใต้ผมเขาก่อนนิ้วโป้งจะโปะลูบตรงหลังใบหูซึ่งมันทำให้จีวอนแทบคลั่ง
เขาเกือบจะอดใจไม่ไหวแล้วถ้าฮันบินไม่หยุดการกระทำทุกอย่างซะก่อน
“แตกเร็วขึ้นนะ” เอ่ยล้อคนที่ปลดปล่อยรอบแรกออกมาใต้เนื้อกางเกงแล้วดันให้มันนอนลง จีวอนดึงกางเกงชิ้นสุดท้ายออกไปให้พ้นเรียวขาแล้วปาดน้ำกามไปรอบช่องทางต่างเจล เขามักจะทำแบบนี้เสมอเวลาไม่มีเจลหรือถุงยางกันเจ็บ แต่ถึงแบบนั้นก็ยังไม่แน่ใจอยู่ดีว่ามันจะช่วยบรรเทาความเจ็บให้ฮันบินได้รึเปล่า
ตอนนี้เวลาของเขามาถึงแล้ว
กางเกงชั้นในถูกปลดออกพร้อมความเป็นชายของขาที่ผงาดขึ้นมาจนประธานคนเก่งต้องเบนหน้าไปทางอื่น จีวอนยิ้มให้กับท่าทางนั่นก่อนจะยกขาขาวข้างนึกพาดบ่าแล้วเริ่มสอดของตัวเข้าไป ทว่าเข้าไปได้แค่นิดเดียวก็รู้สึกถึงความคับแน่นจนไม่สามารถใส่ต่อได้ อาจเพราะระยะห่างของเราทำให้อะไรๆมันแน่นขึ้นกว่าเก่า
ความตั้งใจที่จะถอนออกพร้อมเริ่มเบิกทางใหม่ผุดขึ้นมาก่อนมันจะถูกซัดหายไปอย่างรวดเร็วเพราะคำพูดของฮันบิน “ใส่...ใส่เข้ามาเลย” ปากบอกแบบนั้นแต่สีหน้าเหยเกทรมานมันขัดกับความต้องการอยู่โข กระนั้นก็ทำตามด้วยการกดของตัวเองเข้าไปช้าๆ
“อ๊าา!!” มุนษย์ตากลมร้องเสียงแหลมตอนเขากระแทกเข้าไปทีเดียวมิด “ซี้ดด...ฮันบิน..” สูดปากเพราะความรู้สึกดีที่ไหล่แล่นขึ้นมาจากแกนกลางลำตัว จีวอนเริ่มขยับแผ่วเบาพร้อมลูบหัวคนใต้ร่างที่เบะปากเป็นเด็กสามขวบไปแล้ว “เจ็บนิดเดียวนะคนดี”
“นิด...อึก..นิดเดียวพ่อง” น้ำตาหยดใสไหลลงมาให้เกลี่ยนิ้วเก็บก่อนจะหยุดขยับแม้จะทนไม่ไหวอยู่แล้วก็ตาม เขาจูบฮันบินที่กำลังจะร้องไห้งอแงพร้อมลูบหัวปลอบให้อารมณ์เย็นลง ปกติแล้วจีวอนจะอ่อนโยนเสมอแม้จะพึ่งทะเลาะกันมาก็ตาม แต่ในกรณีนี้ยกเว้นเพราะเขารู้สึกถึงของเหลวอุ่นสีแดงที่ไหลลงมาจากช่องทางด้านหลัง
คับคล้ายคับคลาว่าจะเป็นเลือด...
จีวอนจึงรู้สึกว่าเขารุนแรงเกินไปจริงๆ เด็กหนุ่มถอนจูบออกก่อนจะเริ่มขยับเอวช้าๆพร้อมลูบหัวอีกคนพร่ำปลอบหวังให้ความเจ็บคลายลง “มึง..อื้อ..แรงๆเลย...”
“ครับ” สิ้นเสียงสะโพกสอบก็ขยับถี่จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันไปทั่ว ยิ่งฮันบินร้องครางสลับกับเรียกชื่อเขาแล้วเหมือนได้เชื้อเพลิงดีโยนเข้ากองไฟ ประธานคนเก่งหน้าร้อนวูบวาบตอนต้องขยับมือช่วยตัวเองไปพร้อมกับความเสียวที่จีวอนมอบให้ ทว่าก็โดนมือหนาปัดออกพร้อมประโยคที่ทำให้หน้าร้อนกว่าเดิม
“ไม่ต้อง เดี๋ยวกูทำให้”
เขากุมส่วนกลางลำตัวของฮันบินไว้ก่อนจะเริ่มขยับรูดขึ้นลงไปพร้อมกับจังหวะที่ตัวเองกระแทกเอวเข้าไป เหมือนความเจ็บในทีแรกแปรรูปไปเป็นความเสียวเพราะเสียงบ่นเจ็บไม่มีมาให้ได้ยินอีกแล้ว
“อ๊ะ...จี..อาา..จีวอน” มีแต่เสียงที่บอกถึงความพึงพอใจชวนให้ก้อนเนื้อในอกซ้ายเต้นรัวอย่างน่าประหลาด เด็กหนุ่มครางต่ำในลำคอก่อนเสียงหอบหายใจของฮันบินจะถี่ขึ้นเรื่อยๆกระทั่งน้ำสีขุ่นถูกปล่อยออกมาเลอะทั่วมือ
พร้อมกับจีวอนที่ฉีดอัดความคิดถึงเข้าไปในตัวอีกคนจนมันล้นปนกับเลือดออกมาด้านนอก
“อย่าแดกเข้าไปนะมึง” มนุษย์ตากลมร้องเตือนตอนเขากำลังจะไล่เก็บสิ่งที่เปรอะอยู่เต็มมือ เด็กหนุ่มเปลี่ยนไปเช็ดมันกับเสื้อแล้วถอนกายตัวเองออกมาช้าๆ “ไปหาหมอมั้ย” ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพราะเลือดที่ไหลออกมามันไม่ใช่น้อยๆเลย ทว่าอีกคนกลับส่ายหน้าเป็นคำตอบพร้อมพยุงตัวขึ้นนั่ง
“ขอใช้ห้องน้ำหน่อย”
+++++
