JUST DO IT l CUT SCENE

JUST DO IT :: SCHMETTERLINGJIN

CUT SCENE

เขารู้สึกว่าตัวเองจะยืนไม่ไหว เข่ามันเริ่มอ่อนและพอเป็นแบบนั้นจุนฮเวก็กดไหล่ให้เขาทรุดตัวนั่งลงกับพื้นทั้งที่ยังไม่ยอมละจูบ จากนั้นก็บังคับให้นอนลงแนบพื้นไม้เคลือบมัน เด็กนั่นคร่อมเขาอยู่ทั้งตัว พอกระดุมเสื้อถูกปลดออกไปหมดแล้วก็ถอนปากออกไปสนใจกับผิวขาวเนียนแทน

จินฮวานบิดตัวตอนเด็กนั่นป้อนความชื้นแฉะที่ทั้งอุ่นและรู้สึกดีลงบนผิว มันลากวนบนผิวลื่นแล้วจรดย้ำอยู่บนยอดอกฝั่งขวา ขณะที่อีกฝั่งก็มีมือใหญ่คอยกดย้ำหมุนวนป่วนให้หัวสมองโล่งขาว

“อ๊ะ...” ตัวจินฮวานแอ่นโค้งรับกับมือที่ละลงมาลูบสีข้าง จุนฮเวกดจูบลงบนผิวเขาจนเกิดเสียงสร้างรอยไปทั่วแผ่นอกขณะที่อีกมือก็วุ่นอยู่กับการปลดกางเกง เขายกตัวขึ้นให้มือนั่นร่นผ้าลงไปก่อนจะหอบหายใจเมื่อคนเด็กกว่ายืดตัวขึ้นตรง

แสงสว่างที่ส่องเข้ามาจากกระจกเหนือประตูบ้านบวกกับตาที่ชินความมืดแล้วสะท้อนให้เห็นเด็กที่แลบลิ้นเลียมุมปากฉ่ำน้ำ จินฮวานปรือตาสบกับดวงตาที่เหมือนหมาป่ากำลังจะตะครุบเหยื่อ ก่อนจุนฮเวจะหยิบซองสี่เหลี่ยมจัตุรัสออกมาจากกระเป๋าพร้อมกับปลดกางเกงลงปลดปล่อยตัวตนที่อัดอั้นอยู่ด้านใน

คนตัวเล็กผ่อนลมหายใจมองมือใหญ่ที่สวมถุงยางลงกับตัวช้าๆ พูดขึ้นมาเสียงเบาว่า “ไม่เอาแรงเหมือนวันนั้นแล้วนะ” จุนฮเวยิ้มตอบ ลากมือบนผิวนิ่มแล้วจับขาเขาให้แยกออกช้าๆ

“อ้อนผมสิ”

“ไร้..อึก...ไร้สาร..ะ” จินฮวานกำแขนเสื้ออีกคนแน่นเมื่อตัวตนที่ไม่ได้เล็กไปกว่าใครของจุนฮเวแทรกเข้ามา มันครูดไปกับผนังด้านในจุดความเสียวให้แล่นริ้วไปทั่วผิวหนังก่อนจะขยับช้าๆตามที่ขอเหมือนกำลังสร้างความคุ้นชิน มือใหญ่นวดสะโพกเขาหนุบหนับพร้อมเสียงครางทุ้มในลำคอที่ดังมาให้ได้ยิน จุนฮเวขยับเข้าออกด้วยจังหวะผะแผ่วคงที่จนจินฮวานพูดขึ้นมา

“ใจเย็นเกินไปแล้ว”

“พี่บอกเองว่าไม่เอาแรงๆ”

“....มานี่” เขายื่นมือข้างนึงออกไปตรงหน้าทั้งที่อีกข้างก็ยังกำเสื้อเชิ้ตเด็กนี่เอาไว้แน่น ลมหายใจร้อนถูกผ่อนออกมาเบาๆก่อนจุนฮเวจะโน้มตัวลงมาแล้วแนบสันกรามคมๆลงมาบนมือเขา จินฮวานไล้มือไปตามแนวสันกรามนั่นเบาๆ ลากนิ้วชี้ผ่านริมฝีปากอิ่มแล้วพูดว่า “จูบสิ”

“หืม”

“จูบหน่อย...นะ” ดวงตาเฉี่ยวคมเป็นประกายในความมืดขณะก้มลงมาประกบริมฝีปากเล็ก เขาเผยอปากออกปล่อยให้อีกคนรุกลิ้นเข้ามาก่อนจะเอียงหน้าเบียดลิ้นตัวเองกลับไป ตวัดตอบและดูดดุนจนเกิดเสียงก่อนมือเล็กจะเลื่อนไปกุมผมหนาๆของอีกคนเอาไว้ ออกแรงจิกเมื่อตัวเองเริ่มหายใจไม่ทันและดึงทึ้งเมื่อมันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

มือจุนฮเวที่ไล้ไปทั่วลำตัวเขาประผ่านยอดอกเหมือนจงใจก่อนจะลากลงไปที่แกนกลางลำตัวของจินฮวาน ใช้ทั้งมือกอบกุมเอาไว้แล้วขยับรูดรั้งขึ้นลงช้าๆผ่อนหนักผ่อนเบาชวนให้ใจหวิว คนเด็กกว่าถอนจูบออกไปทิ้งน้ำหนืดใสไว้ที่มุมปากเขาแล้วเริ่มขยับเอวเข้าออก

เขาคลายมือจากกลุ่มผมที่กำอยู่แล้วยึดเสื้อเชิ้ตจุนฮเวไว้ขณะที่อารมณ์ถูกกระตุกให้พุ่งทะยานขึ้นมาอีกครั้ง วันนี้เขาไม่ได้ดื่มเหมือนครั้งแรกที่เราเจอกัน แล้วก็ไม่ได้พลั้งพลาดอะไรทั้งสิ้น

มันเป็นความตั้งใจ

“อะ...อ๊ะ” เมื่อความใจเย็นถูกแทนที่ด้วยแรงอารมณ์เม็ดเหงื่อก็ผุดขึ้นไหลไปตามโครงร่างขาวเนียนก่อนริมฝีปากจะขยับเป็นคำพูด

“ถอด...อ..ออกได้มั้ย อึก” จุนฮเวไม่ตอบอะไรแต่ยอมกัดฟันถอนความเป็นชายของตัวเองออกไปเพื่อดึงถุงยางออก จากนั้นก็สวนกลับเข้ามาไม่ยั้งจนคนที่นอนราบไปกับพื้นไม้ร้องเสียงหลง

“จุนฮเว!..อ๊า!..แรง..อ๊ะ!.แรงไปแล้ว!” ตัวจินฮวานบิดเร่าด้วยความเสียวขณะที่มือก็ทึ้งเสื้ออีกคนไว้จนมันแทบฉีกขาดติดมือออกมา เสียงแหลมเล็กดังก้องไปทั่วทางเดินสลับกับเสียงเนื้อกระทบกันและเสียงหอบหายใจไม่เป็นจังหวะ เขาแทบจะเสียสติตอนตัวตนของจุนฮเวกระแทกกดย้ำลงมาบนจุดที่ทำให้เสียวซ่านจนตัวงอ ไหนจะมือใหญ่ที่ขยับรูดขึ้นลงซ้ำๆดึงให้จินฮวานดำดิ่งสู่หลุมลึกไร้ก้น

“อ๊า!..จุนฮเว! จุนฮเว!..ฮะ..อ๊ะ!..อ๊ะ!..” การเรียกชื่ออีกคนไม่ได้ช่วยระบายอารมณ์ในอกแต่จินฮวานก็ร้องออกมาทุกครั้งที่ถูกกระตุ้นให้ไปอยู่บนจุดสูงสุด ดวงตาเรียวพร่าเบลอเพราะหยดน้ำตาที่เอ่อคลอจนไม่สามารถจับโฟกัสอะไรได้ สติเขาถูกจดไว้กับความเสียวที่แล่นพล่านไปมาในตัวจนต้องอ้าปากร้องออกมาดังๆ

“อาา..พี่...อีกนิด” คนเด็กกว่าว่าแล้วเงยหน้าขึ้นรับความสุขที่เข้ามาใกล้จะถึงฝั่ง

“จ..จุนฮเว...อ๊ะ!..ไม่..ฮื้ออออ” หยดน้ำตาไหลลงมาพร้อมน้ำสีขาวหนืดที่ถูกฉีดพ่นออกไป จินฮวานหอบหายใจถี่แล้วอ้าปากร้องออกมาอีกครั้งเพราะใครบางคนยังไม่หยุดการกระทำของตัวเอง จุนฮเวขยับสะโพกกระชั้นขึ้นรั้งให้เขาดิ่งลงสู่ความมืดทั้งที่ยังขึ้นมาไม่ถึงปากหลุม

“อืมมม...ไปก่อนผมได้ยังไง”

“ก็นายมัน..อ๊ะ!..พ..พอแล้ว!” จินฮวานแย้งเมื่อมือใหญ่เริ่มปลุกเร้าความเป็นชายของเขาให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แม้ปากจะเอ่ยปฏิเสธอยู่เร่าๆแต่เอวเล็กกลับกระตุกรับสัมผัสไปตามแรงอารมณ์  จุนฮเวระบายยิ้มออกมาขณะมองร่างขาวนวลที่แต้มสีแดงฝาดอย่างน่าเอ็นดู คนตัวเล็กที่เปียกไปแทบทั้งตัวเพราะเหงื่อกาฬยกสะโพกขึ้นกลืนตัวตนของจุนฮเวที่สวนเข้ามาจนมิด นั่นทำให้คนเด็กกว่าสูดปากแล้วพูดออกมาเสียงพร่า

“ร้องดังๆ”

“จุนฮเว..อ๊า!..ไม่เอา..า..” ความอุ่นที่ปล่อยเข้ามาในตัวแทบจะสลายสติอันน้อยนิดของจินฮวานให้หายไป ทว่าก็ต้องกัดปากแน่นเมื่อยังเหลืออะไรอะไรที่มันค้างคา จุนฮเวถอนตัวเองออกมาแล้วกดนิ้วลงบนปลายตัวตนของเขา ลูบเล่นด้วยนิ้วเดียวกระตุกความต้องการให้เอ่ยออกไปด้วยเสียงเว้าวอน

“ช่วย..ที..” มือเล็กเกี่ยวแขนเสื้ออีกคนไว้ด้วยแรงที่เบาหวิวก่อนจุนฮเวจะเลิกแกล้งคนที่อ่อนปวก เปียกแล้วก้มลงครอบปากลงไป วินาทีที่ความอุ่นซึมขึ้นมาจากกลางลำตัวจินฮวานกัดปากแน่นจนรู้สึกว่าเลือดมันจะไหลออกมาจริงๆ ลิ้นอุ่นนั่นตวัดวนขณะที่คนเด็กกว่าขยับหัวขึ้นลงครอบเอาความเป็นชายของเขาเข้าไปจนเกือบสุด

“อ่า~ จุนฮเว” พูดเสียงพร่าขณะคนด้านบนตวัดลิ้นวนตรงส่วนปลายแล้วใช้มือชักรูดส่วนที่เหลือ จินฮวานจะเป็นบ้าเพราะลิ้นอุ่นร้อนนั่นบดเบียดความนุ่มเข้ากับตัวตนเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า โอบป้อนความเสียวจนร่างกายเล็กๆนี่แทบจะรับไม่ไหว และในจุดที่อารมณ์พุ่งขึ้นไปสูงสุดจินฮวานก็ปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง เขามองเพดานมัวๆพร้อมหอบหายใจขณะที่จุนฮเวแลบลิ้นคายน้ำเหนียวๆของเขาออกมา

อย่าลืมกลับไปให้กำลังใจกันน้า จุ้บๆ <3

NC : อะตอมสเปเชียล 12 l หอดงฮยอกเตียงนิ่มจัง

อะตอมสเปเชียล 12 l หอดงฮยอกเตียงนิ่มจัง

คนตัวเล็กที่ร่างกายหนังอึ้งอยู่แล้วขยับไปไหนไม่ได้เมื่อโดนล็อคติดกับเตียงพร้อมสัมผัสอุ่นที่ลากไล้อยู่ใต้เสื้อเชิ้ต น้องก้มลงจูบที่คางเขาก่อนจะผละลงมาที่ลำคอแล้วกดเม้มจนจินฮวานต้องระบายลมหายใจร้อนออกมา มือใหญ่นั่นปลดกระดุมเม็ดบนเขาออกสองเม็ดแล้วตามด้วยไอร้อนที่พ่นรดลงมาบนผิว  สาบเสื้อถูกแหวกออกก่อนเด็กตัวสูงจะกดจูบลงบนอกเขาเบาๆ

แต่รู้สึกร้อนไปทั้งตัวเพราะขณะที่น้องจูบอย่างอ่อนโยนอีกมือก็บีบเฟ้นผิวเล่นจนต้องขบฟันแน่น

"หะ..." เขาพยายามบังคับจังหวะการหายใจของตัวเองให้เป็นปกติที่สุด แต่มันยากไปสักหน่อยตอนที่มือใหญ่นั่นสอดลงไปใต้กางเกง เขาแตะมือลงที่ข้อมือคนเด็กกว่าก่อนจะยึดกำไว้ ส่ายหัวห้ามแรงๆพร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกๆจนอกกระเพื่อม น้องจุนฮเวหยุดนิ่งแล้วมองตรงลงมา จ้องเขาในความมืดก่อนจะพูดออกมาเบาๆว่า "จะถอดเองหรืออยากให้ถอดให้"

เสียงเขาถูกดูดหายลงไปในลำคอ จะยันตัวลุกร่างกายมันก็หนักไปหมด พอเห็นจินฮวานไม่พูดอะไรเด็กตัวสูงก็ขยับมือสะกิดสิ่งอ่อนไหวที่อยู่ใต้เนื้อผ้า เขาขบกรามแน่นพอๆกับแรงที่ใช้กำข้อมือน้องตอนที่เจ้าตัวสอดอีกมือเข้ามาใต้กางเกง ดึงเอาขอบกางเกงที่เกี่ยวเอวไว้ให้หลุดออก ตามด้วยเนื้อผ้าชิ้นสุดท้ายที่ถูกร่นออกไป

"อึก" คนตัวเล็กเกร็งหน้าท้องขณะยกแขนข้างนึงพาดดวงตาไว้

มือใหญ่ที่หยาบแต่อุ่นนั่นเกี่ยวดึงจินฮวานเข้าไปในโลกที่ทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง เกลียวขนลุกชันมาพร้อมความวาบหวิวตอนที่น้องประคองตัวตนของเขาไว้แล้วขยับขึ้นลงซ้ำๆ จินฮวานอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ปากไม่ยอมขยับเพราะความรู้สึกที่ได้รับมันทำเอาคำพูดที่คิดไว้สลายไปด้วยไฟอารมณ์

เขาอยากพูดอะไรสักอย่างที่ทำให้น้องหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ ทว่าแก่นลึกของความรู้สึกกำลังบอกว่าจินฮวานต้องการมัน…ต้องการมากกว่านี้ หากแต่ความรู้สึกที่กำลังจะพุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุดต้องชะงักลงเมื่อคนด้านบนหยุดการกระทำลง จินฮวานหอบหายใจ เลื่อนแขนออกไปให้พ้นตาเพื่อมองเด็กที่ขยับ  ยุกยิกอยู่ด้านบนเงียบๆ

น้องจุนฮเวโน้มตัวลงมาจนริมฝีปากชิดติดกับใบหูเขา กระซิบเสียงแผ่วว่า “นอนคว่ำหน่อยครับ” ลมหายใจจินฮวานสะดุด นอกจากจะตกใจกับเสียงพร่าที่อ่อนโยนกว่าปกติแล้วร่างกายของเขามันก็หนักเกินจะพยุงตัวลุก กระนั้นก็ยังเอาข้อศอกยันเตียงไว้แล้วผงกหัวขึ้นมา จากนั้นน้องก็ประคองตัวเขาขึ้นแล้วจัดการพลิกตัวให้เสร็จสรรพ

มือใหญ่ทั้งสองข้างนั่นยึดสะโพกเขาไว้ก่อนจะออกแรงดึงจนมันไปชิดกับ.............ใบหน้าจินฮวานร้อนเห่อเมื่อผิวแตะโดนกับบางอย่างที่ดุนอยู่ด้านหลัง มันโป่งนูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดอาจเพราะกางเกงที่น้องใส่อยู่มันเป็นแค่ผ้าฝ้ายธรรมดา แขนทั้งสองข้างค้ำเตียงไว้ขณะก้มหัวลงจนหน้าผากติดผ้าปูเตียง น้องจุนฮเวโน้มตัวลงมาติดแผ่นหลังเขาก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเพื่อหยิบเอาของที่จินฮวานใส่ไว้ก่อนหน้านี้ออกไป

หูได้ยินเสียงฝาเจลดีดออก

ดวงตาเรียวปิดลงเมื่อสัมผัสเย็นเฉียบกวาดวนไปทั่วช่องทางด้านหลัง ก่อนจะเผลอกำผ้าปูเตียงแน่นเมื่อนิ้วที่ปาดความเย็นนั่นแทรกเข้ามาในตัวแล้วถอนออกไป แค่ครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้นที่น้องทำเพราะหลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝาเจลถูกเปิดออกอีกครั้ง แล้วตามด้วยเสียงหลอดเจลดูดอากาศเพราะของเหลวในนั้นถูกบีบออกมาจนหมด

เขาปรือตาขึ้นมองหัวเตียง ตั้งสตินับหนึ่งถึงสิบไม่ทันครบ สิ่งที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะพบเจอมันก็แทรกเข้ามาในตัว คนตัวเล็กหลับตาปี๋หัวคิ้วขมวดเข้าหากันด้วยความเจ็บ จากที่รู้สึกมันยังเข้ามาไม่ถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำ และนั่นทำให้จินฮวานเกิดกลัวขึ้นมาว่าในอนาคตร่างตัวเองจะฉีกเป็นชิ้น

“อื้อออ..” เอาหน้าฝังเตียงแล้วร้องอู้อี้เมื่อน้องเริ่มขยับเอวเข้าออก ทุกครั้งที่มันดันเข้ามาก็จะลึกกว่าเดิมจนเขาต้องกัดปากไว้ไม่ให้หลุดเสียงร้องออกไป น้องขยับช้าๆคล้ายจะสร้างความคุ้นเคยแต่มันกลับทำให้จินฮวานหายใจลำบากเพราะยิ่งลึกเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกโหวงในช่องท้องมากขึ้นเท่านั้น

“เจ็บรึเปล่า”

“ค...ครับ” อ้าปากตอบเสียงกระท่อนกระแท่นทั้งที่อยากจะตะโกนออกไปว่าแม่งเจ็บชิบหาย เจ็บชิบหายวายวอด ทั้งเจ็บทั้งจุก ทว่าตัวตนอุ่นๆของน้องจุนฮเวที่ขยับอยู่ด้านในทำให้สมองเขาเริ่มตีความไม่ออกว่าความรู้สึกตอนนี้เป็นยังไง ความเจ็บยังคงหลงเหลืออยู่ ทว่ามันก็ถูกเจือไปด้วยความรู้สึกอื่นที่ไม่อยากจะยอมรับ

ริมฝีปากถูกกัดเอาไว้แน่นอีกครั้งกันไม่ให้เสียงตัวเองหลุดรอดออกไป ใบหน้าเล็กแนบลงกับผ้าปูเตียงขณะขยับมือกอบกุมส่วนอ่อนไหวของตัวเองไว้เพื่อทำอะไรที่มันค้างคาอยู่ให้จบ เสียงครางทุ้มต่ำของน้องจุนฮเวดังก้องในรูหูสนองจินตนาการที่เคยมีมาให้ชัดระดับเอชดี มือเล็กขยับรูดขึ้นลงตามจังหวะที่กระแทกอยู่ด้านหลัง ก้อนเนื้อในอกเต้นเหมือนรัวกลองขณะความเสียวแตกซ่านไปทั่วร่างกายก่อนริมฝีปากที่เคยขบเข้าหากันจะเผยอครางชื่ออีกคนออกมา

“อ...อ่า..จุนฮเว..อื้อ!” ดูเหมือนเสียงที่เบาหวิวดุจอากาศจะไปกระทบหูน้องเข้าเจ้าตัวถึงกระแทกช่วงล่างเข้ามากระชั้นถี่กว่าเดิม จินฮวานกดหัวลงกับเตียง ร้องอื้ออ้าไม่เป็นภาษาขณะยกสะโพกสูงขึ้นโดยไม่รู้ตัว เมื่อความเจ็บแปรเป็นอื่นความต้องการเองก็เพิ่มสูงขึ้น มือใหญ่ของอีกคนยึดเอวเขาไว้แน่น ไม่วายเคล้นบีบจนเนื้อนิ่มๆแทบจะเหลวคามือ เจ้าของส่วนสูงกว่าร้อยแปดสิบกระแทกกายเข้ามาไม่ยั้งทำเอาสติจินฮวานหลุดกระเจิง การกัดผ้าปูเตียงจนเปียกชุ่มไม่สามารถระบายความรู้สึกที่มีออกมาได้หมด

มือเล็กที่กุมส่วนกลางลำตัวไว้ขยับถี่พลางเชิดหน้าปล่อยให้หยดเหงื่อไหลลงมาที่คาง ร้องเสียงแหลมตอนคนเด็กกว่าแกล้งกดย้ำจุดที่ทำให้เขาเสียวสะท้านไปทั้งตัวก่อนจะอ้าปากหอบเอาอากาศเข้าปอด เกร็งหน้าท้องจนตัวสั่นแล้วปลดปล่อยออกมา ตามด้วยความรู้สึกอุ่นวาบทางด้านหลังและของเหลวที่ไหลย้อยลงมาตามขา พอน้องถอนกายตัวเองออกไปแล้วเขาก็ล้มตัวลงนอนตะแคงทันที

<3