NC : อะตอมสเปเชียล 12 l หอดงฮยอกเตียงนิ่มจัง

อะตอมสเปเชียล 12 l หอดงฮยอกเตียงนิ่มจัง

คนตัวเล็กที่ร่างกายหนังอึ้งอยู่แล้วขยับไปไหนไม่ได้เมื่อโดนล็อคติดกับเตียงพร้อมสัมผัสอุ่นที่ลากไล้อยู่ใต้เสื้อเชิ้ต น้องก้มลงจูบที่คางเขาก่อนจะผละลงมาที่ลำคอแล้วกดเม้มจนจินฮวานต้องระบายลมหายใจร้อนออกมา มือใหญ่นั่นปลดกระดุมเม็ดบนเขาออกสองเม็ดแล้วตามด้วยไอร้อนที่พ่นรดลงมาบนผิว  สาบเสื้อถูกแหวกออกก่อนเด็กตัวสูงจะกดจูบลงบนอกเขาเบาๆ

แต่รู้สึกร้อนไปทั้งตัวเพราะขณะที่น้องจูบอย่างอ่อนโยนอีกมือก็บีบเฟ้นผิวเล่นจนต้องขบฟันแน่น

"หะ..." เขาพยายามบังคับจังหวะการหายใจของตัวเองให้เป็นปกติที่สุด แต่มันยากไปสักหน่อยตอนที่มือใหญ่นั่นสอดลงไปใต้กางเกง เขาแตะมือลงที่ข้อมือคนเด็กกว่าก่อนจะยึดกำไว้ ส่ายหัวห้ามแรงๆพร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกๆจนอกกระเพื่อม น้องจุนฮเวหยุดนิ่งแล้วมองตรงลงมา จ้องเขาในความมืดก่อนจะพูดออกมาเบาๆว่า "จะถอดเองหรืออยากให้ถอดให้"

เสียงเขาถูกดูดหายลงไปในลำคอ จะยันตัวลุกร่างกายมันก็หนักไปหมด พอเห็นจินฮวานไม่พูดอะไรเด็กตัวสูงก็ขยับมือสะกิดสิ่งอ่อนไหวที่อยู่ใต้เนื้อผ้า เขาขบกรามแน่นพอๆกับแรงที่ใช้กำข้อมือน้องตอนที่เจ้าตัวสอดอีกมือเข้ามาใต้กางเกง ดึงเอาขอบกางเกงที่เกี่ยวเอวไว้ให้หลุดออก ตามด้วยเนื้อผ้าชิ้นสุดท้ายที่ถูกร่นออกไป

"อึก" คนตัวเล็กเกร็งหน้าท้องขณะยกแขนข้างนึงพาดดวงตาไว้

มือใหญ่ที่หยาบแต่อุ่นนั่นเกี่ยวดึงจินฮวานเข้าไปในโลกที่ทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง เกลียวขนลุกชันมาพร้อมความวาบหวิวตอนที่น้องประคองตัวตนของเขาไว้แล้วขยับขึ้นลงซ้ำๆ จินฮวานอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ปากไม่ยอมขยับเพราะความรู้สึกที่ได้รับมันทำเอาคำพูดที่คิดไว้สลายไปด้วยไฟอารมณ์

เขาอยากพูดอะไรสักอย่างที่ทำให้น้องหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ ทว่าแก่นลึกของความรู้สึกกำลังบอกว่าจินฮวานต้องการมัน…ต้องการมากกว่านี้ หากแต่ความรู้สึกที่กำลังจะพุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุดต้องชะงักลงเมื่อคนด้านบนหยุดการกระทำลง จินฮวานหอบหายใจ เลื่อนแขนออกไปให้พ้นตาเพื่อมองเด็กที่ขยับ  ยุกยิกอยู่ด้านบนเงียบๆ

น้องจุนฮเวโน้มตัวลงมาจนริมฝีปากชิดติดกับใบหูเขา กระซิบเสียงแผ่วว่า “นอนคว่ำหน่อยครับ” ลมหายใจจินฮวานสะดุด นอกจากจะตกใจกับเสียงพร่าที่อ่อนโยนกว่าปกติแล้วร่างกายของเขามันก็หนักเกินจะพยุงตัวลุก กระนั้นก็ยังเอาข้อศอกยันเตียงไว้แล้วผงกหัวขึ้นมา จากนั้นน้องก็ประคองตัวเขาขึ้นแล้วจัดการพลิกตัวให้เสร็จสรรพ

มือใหญ่ทั้งสองข้างนั่นยึดสะโพกเขาไว้ก่อนจะออกแรงดึงจนมันไปชิดกับ.............ใบหน้าจินฮวานร้อนเห่อเมื่อผิวแตะโดนกับบางอย่างที่ดุนอยู่ด้านหลัง มันโป่งนูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดอาจเพราะกางเกงที่น้องใส่อยู่มันเป็นแค่ผ้าฝ้ายธรรมดา แขนทั้งสองข้างค้ำเตียงไว้ขณะก้มหัวลงจนหน้าผากติดผ้าปูเตียง น้องจุนฮเวโน้มตัวลงมาติดแผ่นหลังเขาก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเพื่อหยิบเอาของที่จินฮวานใส่ไว้ก่อนหน้านี้ออกไป

หูได้ยินเสียงฝาเจลดีดออก

ดวงตาเรียวปิดลงเมื่อสัมผัสเย็นเฉียบกวาดวนไปทั่วช่องทางด้านหลัง ก่อนจะเผลอกำผ้าปูเตียงแน่นเมื่อนิ้วที่ปาดความเย็นนั่นแทรกเข้ามาในตัวแล้วถอนออกไป แค่ครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้นที่น้องทำเพราะหลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝาเจลถูกเปิดออกอีกครั้ง แล้วตามด้วยเสียงหลอดเจลดูดอากาศเพราะของเหลวในนั้นถูกบีบออกมาจนหมด

เขาปรือตาขึ้นมองหัวเตียง ตั้งสตินับหนึ่งถึงสิบไม่ทันครบ สิ่งที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะพบเจอมันก็แทรกเข้ามาในตัว คนตัวเล็กหลับตาปี๋หัวคิ้วขมวดเข้าหากันด้วยความเจ็บ จากที่รู้สึกมันยังเข้ามาไม่ถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำ และนั่นทำให้จินฮวานเกิดกลัวขึ้นมาว่าในอนาคตร่างตัวเองจะฉีกเป็นชิ้น

“อื้อออ..” เอาหน้าฝังเตียงแล้วร้องอู้อี้เมื่อน้องเริ่มขยับเอวเข้าออก ทุกครั้งที่มันดันเข้ามาก็จะลึกกว่าเดิมจนเขาต้องกัดปากไว้ไม่ให้หลุดเสียงร้องออกไป น้องขยับช้าๆคล้ายจะสร้างความคุ้นเคยแต่มันกลับทำให้จินฮวานหายใจลำบากเพราะยิ่งลึกเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกโหวงในช่องท้องมากขึ้นเท่านั้น

“เจ็บรึเปล่า”

“ค...ครับ” อ้าปากตอบเสียงกระท่อนกระแท่นทั้งที่อยากจะตะโกนออกไปว่าแม่งเจ็บชิบหาย เจ็บชิบหายวายวอด ทั้งเจ็บทั้งจุก ทว่าตัวตนอุ่นๆของน้องจุนฮเวที่ขยับอยู่ด้านในทำให้สมองเขาเริ่มตีความไม่ออกว่าความรู้สึกตอนนี้เป็นยังไง ความเจ็บยังคงหลงเหลืออยู่ ทว่ามันก็ถูกเจือไปด้วยความรู้สึกอื่นที่ไม่อยากจะยอมรับ

ริมฝีปากถูกกัดเอาไว้แน่นอีกครั้งกันไม่ให้เสียงตัวเองหลุดรอดออกไป ใบหน้าเล็กแนบลงกับผ้าปูเตียงขณะขยับมือกอบกุมส่วนอ่อนไหวของตัวเองไว้เพื่อทำอะไรที่มันค้างคาอยู่ให้จบ เสียงครางทุ้มต่ำของน้องจุนฮเวดังก้องในรูหูสนองจินตนาการที่เคยมีมาให้ชัดระดับเอชดี มือเล็กขยับรูดขึ้นลงตามจังหวะที่กระแทกอยู่ด้านหลัง ก้อนเนื้อในอกเต้นเหมือนรัวกลองขณะความเสียวแตกซ่านไปทั่วร่างกายก่อนริมฝีปากที่เคยขบเข้าหากันจะเผยอครางชื่ออีกคนออกมา

“อ...อ่า..จุนฮเว..อื้อ!” ดูเหมือนเสียงที่เบาหวิวดุจอากาศจะไปกระทบหูน้องเข้าเจ้าตัวถึงกระแทกช่วงล่างเข้ามากระชั้นถี่กว่าเดิม จินฮวานกดหัวลงกับเตียง ร้องอื้ออ้าไม่เป็นภาษาขณะยกสะโพกสูงขึ้นโดยไม่รู้ตัว เมื่อความเจ็บแปรเป็นอื่นความต้องการเองก็เพิ่มสูงขึ้น มือใหญ่ของอีกคนยึดเอวเขาไว้แน่น ไม่วายเคล้นบีบจนเนื้อนิ่มๆแทบจะเหลวคามือ เจ้าของส่วนสูงกว่าร้อยแปดสิบกระแทกกายเข้ามาไม่ยั้งทำเอาสติจินฮวานหลุดกระเจิง การกัดผ้าปูเตียงจนเปียกชุ่มไม่สามารถระบายความรู้สึกที่มีออกมาได้หมด

มือเล็กที่กุมส่วนกลางลำตัวไว้ขยับถี่พลางเชิดหน้าปล่อยให้หยดเหงื่อไหลลงมาที่คาง ร้องเสียงแหลมตอนคนเด็กกว่าแกล้งกดย้ำจุดที่ทำให้เขาเสียวสะท้านไปทั้งตัวก่อนจะอ้าปากหอบเอาอากาศเข้าปอด เกร็งหน้าท้องจนตัวสั่นแล้วปลดปล่อยออกมา ตามด้วยความรู้สึกอุ่นวาบทางด้านหลังและของเหลวที่ไหลย้อยลงมาตามขา พอน้องถอนกายตัวเองออกไปแล้วเขาก็ล้มตัวลงนอนตะแคงทันที

<3